بلند شو گندمزار ...

بنشین از ترس وسط عروسکهای به دار کشیده

تا بچه ها حس تکان نکان  دست و پای مترسک ها را در رعشه ای بزرگ نقاشی کنند !!

و تو فقط داستان ببافی که کودک بچه است و نمیفهمد ؛

و تو تنها میفهمی که :

آنچه که به گل  ترانه می بخشد ؛

حس نوک برجسته ی نیش زنبوری است که از او شهد می گیرند ..

حس تیز آهن .. پلاستیک ..

حس برتر چندین هزار دور پارچه ...

تا شکل آدم ببافندت و تو رخوت بگیری  !!

یک روز دست کودکی گمشده ام را میگیرم

و از این گندمزار هم فرار میکنیم ..